• Bericht reacties:0 Reacties
  • Laatste wijziging in bericht:9 mei 2019
  • Leestijd:9 minuten gelezen
  • Bericht auteur:
  • Berichtcategorie:Artikelen

De volgende vrouw waarover de serie vrouwen in de motorsport gaat kan met hetzelfde gemak ook bijgezet worden in de rubriek atletiek, wielrennen, voetbal, waterpolo, boksen, boogschieten en paardrijden. Violet Morris pakte alles aan en schitterde ook daarin. Haar motto was “ ce qu’un homme fait, Violet peut le faire.” Oftewel: Alles wat een man kan, dat kan ik ook. En vaak kon ze het ook nog beter. Violette was een nogal imposante verschijning; haar bovenarmen hadden een omtrek van 35 cm terwijl ze met een lengte van 1.65 m niet echt groot was. Ze was enorm sterk vloekte als een bootwerker en rookte 3 pakjes sigaretten per dag. Ze droeg mannenkleren, was openlijk lesbisch en liet zelfs haar borsten amputeren om beter in de cockpit van haar wagen te passen.

Maar laten we bij het begin beginnen.

Het begin

Violette, geboren in 1893 was de zesde dochter van Baron Pierre Jacques Morris en Elizabeth Sakakini. Ze werd ondergebracht in een meisjesinternaat waar ze op fysiek gebied onderwijs kreeg van Britse amateuratleten. In 1914 wordt ze waarschijnlijk min of meer uitgehuwelijkt hoewel ze toen al van haar lesbische geaardheid overtuigd was. Het huwelijk strandde na 9 passieloze jaren, volgens Violette had ze hem de deur gewezen nadat zij hem met een andere kerel in bed aangetroffen had. Het waren nogal verwarrende tijden.

Als de eerste wereldoorlog uitbreekt meldt ze zich vrijwillig aan om met de ambulance gewonden te vervoeren. Daar valt ze op met haar moed en snelheid. Aan het front voerde ze gewonden weg tijdens de slag om Verdun, een van de meest bloedige veldslagen van WO1. In die eindeloze loopgravenoorlog vielen er meer dan 300.000 doden. Haar moed en snelheid vielen op en de commandanten zetten haar ook regelmatig in als motorordonnans.

Ondanks de gruwelen van de oorlog had ze de smaak van de snelheid te pakken. Na de oorlog ging ze competitief racen, voornamelijk in uithoudingsraces. De bekendste daarvan was Le Bol d’Or, een Franse 24-uurs race voor auto’s en motoren. In 1927 zou ze deze winnen. In 1929 nam ze ook deel aan de eerste GP voor vrouwen in Monthlery, de race die door Helle Nice gewonnen werd.

Le Bol d’Or 1927

Vlak voor de start van deze race hebben beide dames een momentje. Morris met een sigaret bengelend in een mondhoek merkt dat Nice haar aan het bekijken is. Ze neemt een trek en drukt de sigaret daarna met haar voet uit op de grond onderwijl Helle Nice in een staar aankijkend. Een blik die Helle zich later als oude vrouw nog heel goed kon herinneren.

Andere sporten

Hoewel ze met het racen het nodige eremetaal binnensleept mogen haar andere verrichtingen op het sportieve gebied niet onvermeld blijven. Ze zou in verschillende disciplines in totaal 50 medailles winnen. Ze behaalde titels in het kogelstoten en speerwerpen en was tussen 1921 en 1924 in het bezit van het Europees en Wereldrecord. Ze won wedstrijden op de fiets, worstelde en bokste tegen mannen – en won vaak en kwam uit voor het Franse voetbalteam en het Franse waterpoloteam. Bij de eerste olympiade voor vrouwen in 1921 wint ze goud bij het speerwerpen en kogelstoten. In 1922 wint ze bij de wereldspelen voor vrouwen zilver bij het kogelstoten. Violette leek dan ook hard op weg naar de spelen in Amsterdam waar voor het eerst kogelstoten voor vrouwen op het programma staat. Maar in Frankrijk was ondertussen een beweging ontstaan die vrouwen in de sport promoot maar wel vanuit een meer ‘verheven’ gedachtengoed. Sport zou gezonde vrouwen voortbrengen met roze wangetjes en fit voor het verkrijgen van vele gezonde kindertjes. En op de een of andere manier paste geen vloekende ketting rokende lesbische lange broeken dragende mini-hulk in dit gedachtengoed. Het feit dat er werd gefluisterd dat ze amfetamines verhandelde aan haar teamgenoten en dat ze tijdens een wedstrijd een scheidsrechter bewusteloos sloeg zal haar ook niet geholpen hebben. Violette werd door de Franse sportbond dan ook geschorst en haar licentie werd haar afgenomen. Violette Morris ging hiertegen in beroep en ongewild stond ze zo op de barricade, lang voor er zelfs sprake was van vrouwenrechten of feminisme. Ze daagde de bond voor de rechter omdat ze haar licentie weigerde op basis van een wet uit de 17eeeuw die Franse vrouwen het dragen van lange broeken verbood. Tijdens de rechtszaak verscheen Violette in een herenkostuum en maakte ze de Franse staat uit voor corrupt, zwak en hypocriet. Ze stelde dat Frankrijk de erfenis uit het verleden niet waard was en dat ze zou verworden tot een staat van slaven. Maar niet Violette Morris, ze zou nooit een slaaf worden, dat zat niet in haar mentaliteit. Het behoeft geen betoog dat ze de rechtszaak verloor.

Violette voor haar winkel
Fout in de oorlog

Violette stort zich nu helemaal op het racen maar al snel wordt ook haar racelicentie niet meer verlengd. Ze raakt verbitterd en trekt zich noodgedwongen helemaal terug uit de sport en opent een winkel in auto-onderdelen in Parijs. Maar door de inzakkende economie ging het winkeltje op de fles. Violette begaf zich op de zwarte markt en handelde in ham en benzine. Ze werd opgemerkt door de Gestapo die haar wel wilde rekruteren. Ze werd door de Duitsers met het nodige respect bejegend en in 1936 resulteerde dit in een uitnodiging van Hitler persoonlijk om als eregast de Spelen van 1936 in Berlijn bij te wonen. Na de spelen bleef ze contact onderhouden met de Duitsers en ze ging voor de Gestapo spioneren. Zo gaf ze de troepenbewegingen van het Frans leger door, gaf informatie over de Maginot linie en wist ontwerpen van een Franse tank door te spelen. Dit zijn zaken die we tegenwoordig met zekerheid van haar mogen beweren. Maar volgens het Frans verzet ging de samenwerking met de Gestapo in de oorlog verder, veel verder. Ze zou lid worden van de Gestapo en betrokken zijn geweest bij de ondervraging en marteling van gevangenen. Naar verluidt zou ze ook zelf gemarteld hebben en daarbij zeer bruut en sadistisch te werk zijn gegaan. Het zou haar de bijnaam ‘Hyena van de Gestapo’ opleveren.

Het einde

In 1944 maakten de geallieerden zich op voor D-Day. Het Franse verzet ontving in die dagen vanuit London het bevel om zoveel mogelijk Gestapo agenten uit te schakelen. Violette Morris stond ook op die lijst. Op 26 april 1944 rijdt Violette Morris in een Citroën Traction Avant door Normandië. In de wagen zit behalve Violette een gezin met twee kinderen. Wat ze niet weten is dat ze ontdekt zijn door de Maquis, het Franse verzet en dat deze de motor van de wagen heeft gesaboteerd. Als de wagen dan op een verlaten veldweg tot stilstand komt springen de verzetshelden met machinegeweren uit de bosjes en openen het vuur op de wagen. De wagen wordt doorzeefd met kogels en alle inzittenden komen om het leven, inclusief de twee kinderen. Het lichaam van Violette wordt naar het plaatselijk mortuarium gebracht alwaar het maanden blijft liggen omdat niemand het lichaam opeist. Ze wordt uiteindelijk in een anoniem massagraf begraven.

Met onafscheidelijke peuk, zonder borsten

Dit was de geschiedenis van Violette Morris, de vrouw die wellicht een meer dan imposante sportcarrière had kunnen opbouwen maar gevoed door verbittering en wrok zich tegen haar land keerde. Dat ze handelde op de zwarte markt en samenwerkte met de Duitsers is bewezen. Ook dat ze o.a. plannen van de Maginot linie doorspeelde naar de Duitsers staat nu wel vast. Maar dat ze gevangenen martelde is nooit bewezen en kon wel eens verzonnen zijn ter verontschuldiging van de twee kinderen die bij haar liquidatie ook omgekomen zijn. 

Maar wat haar rol in de oorlog ook is geweest Violette was samen met Helle Nice een van de pioniers van vrouwen in het racen. Beide kregen ze te maken met vooroordelen maar lieten zich er niet van weerhouden om ieder op hun eigen manier hun zin door te zetten. Beide kregen te maken met rancune, Helle Nice in de vorm van Louis Chiron die haar valselijk beschuldigde en Violette die misschien wel afgerekend werd op haar extravagante levensstijl.

Geef een reactie