• Bericht reacties:0 Reacties
  • Laatste wijziging in bericht:10 februari 2022
  • Leestijd:8 minuten gelezen
  • Bericht auteur:
  • Berichtcategorie:Artikelen

Als een coureur de 24 uur van Le Mans heeft gereden moet hij altijd een week uitblazen, althans, dat las ik ooit in het boek van Koen Vergeer over de beroemde Franse uithoudingsproef. Ik zou zeggen dat dezelfde coureur na de 24 uur van Daytona minstens 2 weken nodig heeft om bij te komen. Ik als internettende raceliefhebber had gelukkig een dag vrij op de dag na de finish. Kon ik ook even bijkomen.

De 24 uur van Daytona is altijd een geweldige binnenkomer van het nieuwe jaar. Het is de start van IMSA, één van de betere series om te volgen, en het is zo’n beetje een reünie voor alle coureurs ter wereld op die van de Formule 1 na. Er rijdt een mix van coureurs uit Indycar, WEC, NASCAR, Transam, allerlei juniorklasses naast de vaste IMSA coureurs. Die er vaak ook nog een ander baan op na houden. Daarnaast is Daytona gewoon een leuk evenement wat bij mij al een tijdje op de emmerlijst staat om te bezoeken.

Chase, je bent een paar weken te vroeg! Oh, je doet mee aan de 24 uur?

Meestal ligt bij de 24 uur van Le Mans 1 of 2 uur voor de finish de winnaar wel ongeveer vast, is de strijd gestreden. Uiteraard zijn er uitzonderingen, in de uitgave van 2011 ging de strijd tot de laatste ronde door en in 1969 verwisselde de koppositie nog in de laatste ronde van eigenaar. En soms valt de koploper in gewonnen positie alsnog ten prooi aan de pechduivel. Wie zal ooit de beelden vergeten van de stilgevallen Toyota 5 minuten voor tijd terwijl deze een riante voorsprong had opgebouwd?

Maar wat voor Le Mans geldt lijkt nooit te gelden voor de 24 uur van Daytona. Op Daytona is 1 of 2 uur voor het einde de strijd nog allerminst gestreden. Op Daytona lijkt het erop dat er 22 uur zo hard mogelijk wordt gereden om in elk geval in de positie te verkeren om aan de grote finale deel te nemen. En in die laatste 2 uur gaat het zo mogelijk nog harder. In tegenstelling tot Le Mans ligt de uitslag zelden vast in het laatste uur. In Daytona wordt er gestreden, op Le Mans wordt er vaak uitgereden.

De 2021 uitgave van de Rolex zoals de 24 uur van Daytona ook worden genoemd, naar de rijke sponsor uiteraard, was geen uitzondering. Van start tot finish bleef het spannend en bleef lang onbekend wie als eerste onder de zwartwit geblokte vlag door zou gaan. En dat was in 4 van de 5 klasses het geval. Alleen in de LMP3 was de voorsprong van de nummer 1, de Ligier van onder andere Spencer Pigot en Oliver Askew, meerdere ronden en lag een verrassing niet meer in het verschiet.

Een vol veld

Maar in de Dpi, LMP2, GTLM en GTD klasse bleef de strijd tot de finish doorgaan. In de Dpi klasse, dat is de LMP1 van IMSA, ging de strijd vooral tussen Albuquerque met de Wayne Taylor Acura en Renger van de Zande met de Ganassi Cadillac. In het laatste uur kwam van der Zande steeds dichterbij nadat collega Scott Dixon af te rekenen had met een penalty en een klapband. De Acura rijder had ook aanzienlijk meer moeite om door het verkeer te komen en daardoor kwam de Cadillac zelfs een keer langszij. Helaas kon Renger de inhaalpoging niet doorzetten, want in de ronden daarop wist hij weliswaar de Portugees bij te houden maar hij kwam geen meter dichterbij. De strijd werd beslist met een 2e klapband voo de Ganassi Cadillac, 8 minuten voor tijd.

Kobayashi in de Johnson Cadillac

Dat verlichtte de druk een beetje bij Albuquerque maar echt rustig aan kon hij niet doen want op slechts 5 seconden reed Kobayashi met zijn Cadillac, op de hielen gezeten door Harry Tincknell met een Mazda, gevolgd op wat grotere afstand door Montoya met een tweede Acura.

En zo viel van der Zande dus door het bandenprobleem terug naar de 5e plaats. Albuquerque bracht zijn Acura zonder problemen over de finish en daarmee won het team van Wayne Taylor de race voor de 3e keer achter elkaar en voor de 4e keer in 5 jaar.

Het team van Wayne Taylor viert de verdiende overwinning

Geen Nederlands succes in de Dpi dus dit keer maar wel in de GTLM en de GTD. Nicky Catsburg heeft een mooi contract met Corvette voor de lange afstand races en zodoende deelde hij een wagen met Antonio Garcia en Jordan Taylor. Grapjas Taylor met het alter ego Rodney Sandstorm plaatste met iets meer dan een uur te gaan de beslissende inhaalmanoeuvre op Augusto Farfus, gevolgd door teamgenoot Tommy Milner. De Corvettes maakten er samen nog een show van maar van een echt gevecht was geen sprake meer. Maar de BMW’s en Ferrari’s lagen nog op de loer dus vertraging kon fataal zijn.

En Indy Dontje won met zijn Mercedes de strijd in de langzaamste maar tevens meest omvangrijke klasse: de GTD. En ook zijn team kon het niet rustig aan doen, de concurrentie was vlakbij.

Bij gebrek aan Ziggo Racing in mijn huishouden heb ik de race gevolgd op IMSA radio met bijbehorende beelden. Zowaar een superalternatief. Niks ten nadele van Rick Winkelman want dat is een uiterst kundig vakman al heeft hij moeite met de uitspraak van Albuquerque (Albukurkie is de juiste uitspraak volgens de Amerikanen). Ook al is het nog niet zo gênant als Kamphues met z’n Dááájtoonaa, alsof het een kerkhof is.

Op het superalternatief, IMSA radio, wordt verslag gedaan door de heren en dame achter Radio Le Mans en daarmee ben je verzekerd van supercommentaar door sprekers die weten waar ze het over hebben en die de coureurs over het algemeen persoonlijk kennen. John Hindhaugh ziet een actie en reageert er ook meteen op, lijkt wel 10 paar ogen tegelijkertijd te hebben. Nick Daman, Jeremy Shaw, Johny Palmer en Graham Goodwin zijn perfecte analisten en Shea Adam praat met iedereen die ze tegenkomt in de pits en de paddock tussen het verslaan van de pitstops door. En dat terwijl ze volgens een van de volgers op twitter een kauwgomballenstemmetje heeft. Nu klinkt ze ook wel als een high school kid, ze is nog maar een jaar of 30, maar ze kent het vaste IMSA veld alsof ze al een doorgewinterde veteraan is.

Kauwgomballenstemmetje of niet, Shea Adam weet precies waar ze het over heeft

Dus heb je geen Ziggo Racing en wil je IMSA kijken? Geen nood, op imsa.com kan je altijd terecht.

Na de finish merkte ik eigenlijk hoe zeer ik Le Mans mis. Lekker de hele dag racen kijken met Radio Le Mans op je kop. De beelden en geluiden uit Daytona gaven een heerlijk nostalgisch gevoel.

Dit jaar zal de 24 uur  nog wel te vroeg komen maar wellicht in 2022 weer een reis naar Frankrijk?

Voor nu is de kop eraf. Als de 24 uur van Daytona een voorbode was voor 2021 gaan we een leuk seizoen beleven.

Jacco Den Hollander
Author: Jacco Den Hollander

Indyoot

Geef een reactie