• Bericht reacties:0 Reacties
  • Laatste wijziging in bericht:12 april 2019
  • Leestijd:7 minuten gelezen
  • Bericht auteur:
  • Berichtcategorie:Artikelen

Was het vorige week het nieuws dat de jongeren doorbreken en de ouderen naar het tweede plan verwijzen, deze week bleken de ouderen terug te slaan. In elk geval op Barber Motorsport Park, plaats van handeling voor de derde race in de Indycarseries.

Takumo Sato liet zien dat hij het racen nog niet verleerd is op z’n 42e  en won de race niet alleen, hij domineerde van start tot finish nadat hij ook al vanaf de pole was vertrokken. Hij bleef daarbij Scott Dixon voor. Op zijn 39e is hij nog altijd onderwerp van een heilige regel in Indycar: “Always bet on Dixon”, oftewel als je wilt winnen in Indycar zal je het beter moeten doen dan de Nieuw Zeelander. Dixon is simpelweg dĂ© constante factor die zelden een slecht weekeinde heeft.

Sato San wint op zijn oude dag

En derde werd de 40-jarige Sebastian Bourdais, die door zijn ervaring ook nooit verslagen is voordat de geblokte vlag wordt gezwaaid.

En de jongeren?

Newgarden, die vierde werd, is jong maar doet toch alweer een jaar of 7 mee zodat hij toch ook alweer tot de routiniers gerekend kan worden, net als de nummer 5 Rossi.

De echte jongeren hadden een slechte dag: COTA winnaar Colton Herta viel halfweg uit. Pato ‘o Ward werd 16e, Felix Rosenqvist werd 10e.

Tot zover het senioren contra junioren nieuws.

Ander nieuws? De Grand Prix van Zandvoort zou nu heel dichtbij bevestiging zijn. Joe Saward gaf aan in zijn Missed Apex podcast dat het een Done Deal was en noemde zijn bekendmaking een echte scoop. Saward zit er niet vaak naast dus we zullen maar gaan wachten op de bevestiging.

Ik ben nog altijd benieuwd waar het allemaal van betaald gaat worden maar eigenlijk ben ik er wel blij mee als het doorgaat of het nu een financiële ramp wordt of niet. Wellicht wordt de belangstelling voor de autosport in het algemeen in Nederland nog wat groter.

Zandvoort heeft een klein aandeel (30) in het aantal van 1000 races meetellend voor het wereldkampioenschap voor rijders. Een aantal nieuwssites hebben het over de 1000e Grand Prix komend weekeinde in China, wat niet juist is want de eerste Grand Prix werd al gehouden in 1906, lang voor de eerste race die meetelde voor het WK voor rijders (1950). Het is ook niet de 1000e Formule 1 race omdat het WK van 1952 en 1953 werd gereden volgens het Formule 2 reglement. Bovendien telde de Indy500 van 1950 tot en met 1960 mee en die race volgde geheel andere regels. Daarnaast waren er ook diverse F1 races (en Grands Prix) die niet meetelden voor het WK.

Dus de 1000e race die meetelt voor het wereldkampioenschap voor rijders. Een term die in Europa niet veel wordt gebruikt maar in Amerika des te meer. Ik kwam een paar weken geleden nog een reportage op Youtube tegen van de Trenton 200 van 1978. Mario Andretti werd aangekondigd als “the new world driving champion”. En volgens  mij werd er twee jaar geleden op Indianapolis gerefereerd aan Fernando Alonso als “world driving champion of 2005 and 2006”

Met zo’n 1000e race komen de lijstjes van de beste, de langste, de kortste etc. De beste race is uiteraard arbitrair maar de langste en de kortste, dat is natuurlijk wel uit te zoeken. De kortste was de Australische Grand Prix van 1991 die na 14 ronden werd afgevlagd omdat het meer varen dan rijden was. De langste is heel makkelijk: de Indy 500 was veruit de langste race met ruim 800 km
.

Als ik zelf een beste race zou mogen noemen zou het de Braziliaanse Grand Prix van 1983 moeten zijn, gewoon omdat het de eerste was die ik echt aandachtig bekeek. De overwinning van Piquet, de brand bij Rosberg, het ligt me nog vers in het geheugen.

Rosberg vlucht de wagen uit, om later weer terug te keren

Een andere die ik nog wel eens voor mijn netvlies haal is de Belgische Grand Prix van 1985, de tweede overwinning van Senna en de tweede keer dat hij de concurrentie belachelijk maakte.

Of wat te bedenken van de Mexicaanse Grand Prix van 1990, waar latere winnaar Prost als 13e de eerste bocht inging en Mansell liet zien dat je best buitenom kunt inhalen in Formule 1. Om diezelfde reden denk ik nog graag terug aan de Portugese Grand Prix van 1996 waarin Jacques Villeneuve liet zien wat hij had geleerd op Indianapolis, ook al ging de bocht daar linksaf in plaats van rechtsaf.

Villeneuve bereidt zich voor op de pass of 96

Maar zo heeft een ieder voor zichzelf een eigen beste race: Allard Kalff noemde in zijn podcast bijvoorbeeld de Grand prix van Europa van 1999, omdat zijn boezemvriend Johnny Herbert won. Kees van der Grint, in diezelfde podcast, noemde Phoenix 1990, omdat het Roberto Moreno lukte zich te kwalificeren met Eurobrun, het team waar de bandenvirtuoos van Bridgestone toen aan verbonden was.

Terwijl ik het schrijf hebben de jongens, en dame, van Radio Le Mans een grote discussie of de 1000e race wel gehouden moet worden in China. De kreet dat het Silverstone had moeten zijn begrijp ik. Maar een Britse Grand Prix in april? Het is een keer geprobeerd en het was niet zo’n best idee. Ik kan me de watersplash van Barrichello nog goed voor de geest halen

Komend weekeinde wordt de Long Beach Grand Prix gehouden. Die race wordt alweer voor de 45e maal gehouden, waarvan 9 keer meetellend voor het WK voor rijders. Het grappige is dat de Amerikanen de Long Beach Grand Prix niet Ă©Ă©n keer houden maar twee keer: zowel de Indycarrace als de IMSA race heeft de naam Grand Prix meegekregen, respectievelijk de Acura Grand Prix en de Bubba Burger Grand Prix.

Wat maar weer illustreert: dit weekeinde de 1000e race meetellend voor het WK voor rijders. Als we het over het aantal Grands Prix moeten hebben zouden we waarschijnlijk wel aan de 10.000e zitten, zo niet meer


Jacco Den Hollander
Author: Jacco Den Hollander

Indyoot

Geef een reactie