Een avondje Radio Le Mans

Wanneer ik even niets weet om over te schrijven dan ga ik nog wel eens de opinieprogramma’s langs die wat te vertellen hebben over de Formule 1 en de bredere wereld der motorsport. “Aha, het Formule 1 café” hoor ik u denken. Uiteraard is dat een vermakelijk programma waar soms wel wat interessante meningen over tafel vliegen. U hebt het programma vast wel eens gezien.

Bij het F1-cafe begint Kamphues iedere tweede zin met “Héé, ehh…”.
Dat doet ‘ie niet expres, dat komt omdat ‘ie constant bezig is om het zoveelste potje ‘Wie heeft de langste’ -wat Doornbos en Coronel spelen- af te kappen. Om het gekrakeel te ontvluchten loopt Kamphues regelmatig naar van Gameren. (Voor wie Rob van Gameren niet kent, dat is zo’n type waarvan je je als kijker afvraagt of ‘ie ‘het’ al eens een keer gedaan heeft.)
Er volgt dan meestal een conversatie als dit:
“Zo van Gameren, wat heb je nou weer voor leuk filmpje voor ons? Tieten?… Of een rally-auto die 5 keer over de kop gaat?”
– “Zes keer. Hij gaat zes keer over de kop. En die bijrijder krijgt allemaal cola over zich heen”.
“Jeetje van Gameren, lachen zeg! Laat nog eens zien? Oh oh oh…, nou zeg, lachen hoor…”

Best wel vermakelijk voor een keertje maar ik heb niet echt het idee dat ik iets mis als ik het niet gezien heb. Nee, dan luister ik liever op woensdagavonden naar Midweek Motorsport. Om uit te leggen wat dat is en hoe ik daartoe kom eerst even een korte geschiedenis.

Iedereen die ooit naar de 24 uur van Le Mans is geweest zal wel eens van Radio Le Mans hebben gehoord. Radio Le Mans is het station dat tijdens de 24 uur én in de week daaraan voorafgaand etmaal na etmaal volkletst over de 24 uur, de rijders die meedoen, de teams en vooral de vele mensen die jaar-in-jaar-uit het traditionele evenement bezoeken. Het begon als een hobbyproject, ergens in de late jaren ’80 van de vorige eeuw en was binnen een paar jaar bijna failliet, wat een van de commentatoren van het station ertoe dreef om de onderneming dan maar te kopen. John Hindhaugh, want dat was die koper, heeft sindsdien (1990) maar éénmaal een Le Mans gemist en heeft slechts drie American Le Mans races laten lopen. En John heeft sindsdien zijn areaal behoorlijk uitgebreid met een groot team commentatoren voor alle grote endurance races in de wereld.

Doet u tijdens het voetbal ook wel eens het geluid van de televisie uit en vervolgens de radio aan? Heerlijk, voortdurend commentaar bij alles wat je ziet, nooit een stilte. Nou, Radio Le Mans werkt precies zo, of het nu het Schotse accent is van Hindhaugh, het Amerikaanse geknauw van Jim Roller, de Britse droogkloot Tim Gray of de heldere stem van Shea Adam. Met Radio Le Mans sta je er middenin, of je nu op het circuit zit of voor de televisie en zelfs als je helemaal geen beelden hebt!
Met het groter worden van internet ging Hindhaugh ook verder met het ontwikkelen van Radio Le Mans: de FM-zender die alleen ter plaatse en gedurende de wedstrijden was te horen werd ook een website: www.radiolemans.com, met daarop live-feeds vanaf alle grote races, op drie streaming kanalen nog wel! Verder kan je op de website alle verslagen nog eens terugluisteren. Maar Radio Le Mans werd meer-en-meer: er werden ook interviews gedaan en er werd opinie gevormd. En in 2006 werd de eerste Midweek Motorsport uitgezonden, op een woensdag, van 20:00 tot 22:00 Britse tijd.

Midweek Motorsport is een soort Voetbal Inside, maar dan wat minder plat. De formule is simpel: er zitten een aantal mannen (en soms een vrouw) bij elkaar en die praten over de ontwikkelingen in de motorsport van de afgelopen week. Omdat Radio Le Mans uit de endurance racerij stamt zit daar natuurlijk ook de meeste expertise. Dat betekent echter niet dat de andere racerij niet aan bod komt. Meestal wordt er begonnen met de Formule 1, waar Nick Daman op eigen wijze over vertelt. Dat geeft altijd voer voor discussies waarbij ook diverse zijwegen richting Formule 2 en 3 en diverse andere formule klassen worden ingeslagen. Als die storm van discussies een beetje is gaan liggen belt meestal Shea Adams of Marshall Pruett in vanuit Amerika om het een-en-ander te vertellen over de ontwikkelingen Stateside en daarna komt Graham Goodwin langs om over de endurance-racerij te vertellen. Alles wordt bij elkaar gehouden door Tim Gray en John Hindhaugh.

Gisteravond dus maar weer even geluisterd. Op zich was er weinig nieuws, maar ook als er weinig nieuws is wordt er gediscussieerd en soms worden er grappige one-liners het net op geslingerd. Zo had John Hindhaugh het idee dat het gekrakeel over het gebrek aan motorlawaai in de Formule 1 maar een hoop gezeur is en dat er waarschijnlijk veel minder mensen een probleem mee hebben dan de media ons willen doen geloven. En ergens heb ik het idee dat hij gelijk heeft. Uiteindelijk draait het toch om racen en niet om geluid?
De discussie over de Grand Prix van Bahrein ging vooral over het speculeren over de winnaar: Lewis Hamilton was nog altijd de favoriet. En er werd gediscussieerd wat Bernie Ecclestone nu aan het doen zou kunnen zijn, “Making deals and money!”
Nick Daman sprak over de rol van ontwikkelingsrijders. Volgens hem waren ze vooral goed in het ontwikkelen van een schuld bij de bank.
Tim Gray had het over de start van het Formule 2 seizoen in Bahrein en schatte de winstkansen van de Britten in, onder andere Lando Norris. Ook Nyck de Vries werd genoemd als kanshebber. En Tim had een duidelijke mening over de plaats van handeling: “They should start in in Imola”.

Shea Adam belde vervolgens vanuit Californië om het laatste Indycarnieuws te delen. Geen Indy 500 voor Juan Pablo Montoya. Het was niet omdat de Colombiaan geen aanbiedingen had, die waren er zat. Nee, hij wilde niet tegen zijn eigen werkgever uitkomen: Penske. Ondanks dat de Colombiaan niet meer voor het Indycarteam van de Captain uitkomt rijdt hij nog wel voor Roger Penske in IMSA. En Montoya is loyaal aan Penske, een loyaliteit die doet denken aan de relatie tussen Tyrrell en Stewart, een loyaliteit die je zelden meer ziet in de racerij. Maar als je die loyaliteit ziet, dan vaak bij Penske: Rick Mears staat, 25 jaar nadat hij gestopt is, nog altijd bij de Amerikaanse miljardair onder contract. Ook Helio Castroneves is al aan zijn 19^e seizoen bezig voor Penske.
Montoya gaat wel rijden voor United Autosport op Le Mans, daar rijdt geen team van Roger Penske mee, vandaar.
Vervolgens werden de vooral in de Amerikaanse racerij talrijke 1 april moppen besproken: de WEC en IMSA gaan met een halo rijden om de voorruiten te beschermen. Op Laguna Seca wordt voortaan de andere kant op gereden en de Corkscrew wordt voortaan de Screw Up genoemd. En Al Unser jr gaat weer rijden…(op z’n 50^e).
Daarna werd het laatste Endurance nieuws besproken met Graham Goodwin van Dailysportscar.com, die verslag deed vanaf circuit Paul Ricard in Zuid Frankrijk alwaar de WEC zijn jaarlijkse proloog heeft.

Grote nieuws was dat de race op Sebring volgend jaar van 1500 mijl overgaat naar 8 uur, of 1000 mijl, whichever comes first en dat de race op de vrijdag voor de traditionele 12 uur van Sebring wordt gereden, in plaats van vlak erna. Oorspronkelijk zou de race een uurtje na de finish van de 12 uur starten, waardoor de afterparty van de 12 uur volledig in het water zou vallen en journalisten 2 races binnen 24 uur moesten verslaan. Gebeurt niet vaak dat een Europese race serie de tradities van een andere serie respecteert. En Sebring 2019? Lijkt me een geweldig evenement om naar toe te gaan.
Ondertussen werd er nog verbazing uitgesproken over Liverpool tegen Manchester City: “They’re 3 up in half an hour!”, en toen was de show weer voorbij en had ik me heerlijk kunnen onderdompelen in een hoop zinvol en soms zinloos geklets over de racerij.

Op zich is Midweek Motorsport vergelijkbaar met het Formule 1 café van Ziggo, wat ik ook wel kan waarderen, maar het grote verschil is hier toch wel het niveau. Eigenlijk komt het Formule 1 café niet verder dan het herhalen van wat er is gebeurd en daar vrolijk, verbaasd of verbolgen over zijn. Maar dat kan ik zelf ook wel uit de race halen. Dan vind ik een vergelijking met Voetbal Inside meer opgaan: daar wordt inderdaad een mening gegeven, een visie ontvouwd en onvertogen doch ongegeneerd op het TV scherm gedeponeerd. De heren, en dame, van Radio Le Mans nemen ook geen blad voor de mond maar weten het netjes te houden.

Dus wie zich op woensdagavond verveelt of het Formule 1 Café zat is: Midweek Motorsport. Maar je kunt het uiteraard ook later beluisteren op de site van Radio Le Mans.

Veel luisterplezier!

Jacco